Door: Marieke van Gent – IT Efficiency BV

Hoe zou het voelen als je echt helemaal jezelf kon zijn. Als je gewoon kon zijn wie je was voordat de wereld je vertelde wie je moest zijn?

Deze mooie vraag beantwoordt Glennon Doyle in haar boek Untamed / Ongetemd leven. Een boek dat mij liet inzien dat je echt alleen je hart hoeft te volgen! Het is een meeslepend verhaal over liefde, vertrouwen en overwinning.

Ik kocht het boek naar aanleiding van de Unlocking Us podcast van Brené Brown, waarin ze Glennon Doyle ontvangt en met haar spreekt over de release van haar nieuwe boek “Untamed”. De podcast liet direct een diepe indruk achter omdat daarin zo open en oprecht werd gesproken over liefde, pijn en kracht.

Het ‘hele’ gezin

Ongetemd Leven is het persoonlijke verhaal van Glennon over hoe ze als vrouw leerde dat een verantwoordelijke moeder niet iemand is die langzaam sterft voor haar kinderen, maar iemand die hen laat zien hoe je ten volste kunt leven. Haar redenering dat een gezin pas heel is als alle leden heel zijn, was voor mij een enorme eye-opener.

Glennon beschrijft in haar eerdere boek Carry on Warrior en Love Warrior haar  huwelijk en de daaropvolgende ellende die ontstaat als ze er achter komt dat haar echtgenoot haar ontrouw is geweest. In Ongetemd Leven vertelt ze het verhaal van de echtscheiding, het vinden van de ware liefde en het vormen van een nieuw gemengd gezin. Haar nieuwe liefde is een vrouw, die ze tegenkomt op een boeklancering en waar ze direct voelt dat dit de verbinding is die uit haarzelf kwam. De manier waarop ze schrijft is enerzijds heel kwetsbaar en anderzijds vol humor en zelfspot.

“Liefde en pijn en verlangen, vuurrood en goud, golfden door me heen, deden me opstaan, mijn armen spreiden en weten: Daar.Is.Ze.”

Zelfreflectie

Na mijn eigen scheiding heb ik lang gedacht dat het mijn falen was om mijn kinderen op te voeden zonder de vaste structuur van een ‘standaard papa en mama gezin’.  Dat heeft me lang in de weg gezeten, ook in het vinden van een nieuwe relatie. Ik bleef adviezen opvolgen van anderen in plaats van me door mijn eigen gevoelens te laten leiden.

In Ongetemd Leven laat Glennon Doyle zien dat dat de gebrokenheid of heelheid van een gezin niet afhangt van de structuur, maar van het vermogen van elk gezinslid om volledig zichzelf te zijn. En dat het gaat om jouw acceptatie dat je niet altijd in dienst hoeft te staan van een ander. Als je loskomt van het denken wat er van je verwacht wordt door voor jezelf te kiezen en de kooi te openen en onszelf te laten ontsnappen.

“Ik en mezelf we zijn partners voor het leven”

Het boek start met een prachtige metafoor over een jachtluipaard. Deze metafoor voel je in het hele boek terugkomen. Het verhaal start met een belevenis in een safaripark. Glennon is met haar vrouw en kinderen aanwezig bij een attractie waar een jachtluipaard dagelijks hard achter een auto aan te moet rennen om haar snelheid te laten zien. Waarna ze met een biefstuk wordt beloond. Het wilde krachtige dier rent dagelijks hetzelfde rondje en realiseert zich niet hoe wild ze eigenlijk is en dat ze, als ze zou willen, haar verzorgers makkelijk aan stukken kan scheuren.

Glennon vraagt zich af wat het dier zou denken en komt tot de conclusie dat het dier zich zou kunnen realiseren: “Ik zou dankbaar moeten zijn, mijn leven hier is best goed. Ik ben gek om te verlangen naar iets dat niet eens bestaat.”

Verlangen

En dat is waar het boek over gaat; verlangen naar het antwoord op de vraag ‘wie ben ik en wat wil ik. Iedereen kan elk moment beginnen om jezelf genoeg te vertrouwen om grenzen te stellen, vrede te sluiten met je eigen lichaam, onze woede en liefdesverdriet te eren, en onze ware, wildste instincten te ontketenen, zodat we vrouwen worden die eindelijk naar onszelf kunnen kijken en zeggen: Daar.Is.Ze!

Dit boek leest als een trein, het tempo is enorm en door de kleine hoofdstukken leest het heel prettig. Na de eerste keer lezen wilde ik het direct nog een keer lezen en nu met een markeerstift, want er staan zoveel waarheden om te onthouden in.

Ongetemd Leven is geschreven als een openhartig en eerlijk verhaal over haar eigen leven, waarin Glennon na een huwelijk met een man, haar hart verliest aan een vrouw. De overweldigende liefde die ze ervaart voor Abby wordt zo prachtig beschreven dat het voelbaar is. De kracht om dit te erkennen en samen een nieuw gezin te starten, waarin ook ruimte en liefde voor de vader van haar kinderen is, vond ik onvoorstelbaar inspirerend.

Glennon heeft dit boek geschreven voor elke vrouw die zich opnieuw laat herrijzen en voor de meiden die zich niet laten ondersneeuwen. En dat is de allermooiste boodschap voor alle moeders van dochters. Lees dit boek en begrijp wat jouw dochter nodig heeft om volledig zichzelf te ontplooien.

“Ik heb mijn prachtige wilde onstuimige zelf vrijgelaten”